شتاب زدگی
#اخلاقي_پژوهش
?شتاب زدگي
يكي ديگر از #آفات بزرگ و مخرب پژوهش، شتاب زدگي است كه خود يكي از رذايل اخلاقي نيز به شمار مي آيد.
كمترين آفت شتاب زدگي اين است كه مانع درك درست موضوع مي شود.
محقق شتاب زده، نمي تواند در اطراف همه جوانب موضوع پژوهش خود انديشه كند. صبر و بردباري، ركن مهم پژوهش است.
پژوهشگر آنگاه مي تواند به موفقيت دست يابد كه بردباري را پيشه خود سازد.
يك پژوهش بنيادين و كارساز، گاه ممكن است ده ها سال به طول بينجامد.
در روايتي آمده است: «كسي مي تواند به حقيقت دانش دست يابد كه تداوم و بردباري در دانش اندوزي داشته باشد.» حتي ممكن است يك پژوهشگر، تا زنده است نتواند نتايج پژوهش هاي خود را ببيند و آيندگان با ادامه دادن كارها و پژوهش هاي ناتمام او، كار را به نتيجه برسانند.
بنابراين، هرگز نبايد توقع داشت كه به هر قيمتي در مدت زمان معين پژوهشي ر ا به پايان برسانيم. كم ترين هنر و خدمت چنين پژوهشگر صبور و بردباري، حتي در صورت نتيجه بخش نبودن تحقيقاتش به جامعه علمي اين است كه راه هاي نادرست را نيز به ديگران نشان داده است.
يعني عملا به آيندگان مي فهماند كه از اين راه هايي كه او براي كشف حقيقت و حل مسئله رفته و پس از زحمات فراوان به نتيجه نرسيده است، نروند بلكه در انديشه راه هاي ديگري باشند.